Αποκόλληση υαλοειδούς

Αποκόλληση υαλοειδούςΤο υαλοειδές είναι το gel το οποίο υπάρχει στο εσωτερικό του οπισθίου μέρους του ματιού μας. Με την πάροδο της ηλικίας η σύστασή του αλλάζει, γίνεται δηλαδή λιγότερο συμπαγές κυρίως στο κέντρο.

Το κεντρικό λοιπόν περισσότερο ρευστοποιημένο υαλοειδές δεν μπορεί πλέον να στηρίξει το περιφερικό που είναι συμπαγέστερο.

Το αποτέλεσμα είναι να αποκολλάται το υαλοειδές είτε από τον αμφιβληστροειδή περιφερικά είτε από την οπίσθια πρόσφυση του στο οπτικό νεύρο (οπισθία αποκόλληση υαλοειδούς).

Ποσοστό 75% των ατόμων ηλικίας μεγαλύτερης των 65 ετών παρουσιάζουν αποκόλληση υαλοειδούς. Λιγότερο συχνά συμβαίνει στην ηλικία των 40 και 50 ετών αλλά και σε αυτές τις ηλικίες δεν είναι σπάνιο ιδιαίτερα οταν υπάρχει μυωπία μεγαλύτερη των 6 διοπτριών.

 

Ποια ειναι τα συμπτώματα της αποκόλλησης του υαλοειδούς;

Τις περισσότερες φορές τα συνοδά συμπτώματα είναι "μυγάκια " που βλέπουμε στο οπτικό μας πεδίο, "λάμψεις " που γίνονται αντιληπτές σαν αστραπές η ενα μεγάλο "μυγάκι " η "αράχνη " στο κέντρο του οπτικού μας πεδίου το οποίο βρίσκεται στο ίδιο σημείο οπου και αν μετακινήσουμε το βλέμμα μας.

Τι προκαλεί τις φωταψίες (λάμψεις).

Φυσιολογικά το φως που εισέρχεται στο μάτι μας ερεθίζει τον αμφιβληστροειδή. Ετσι προκαλείται ενα ηλεκτρικό ερέθισμα το οποίο μέσω του οπτικού νεύρου μεταδίδεται στον εγκέφαλο ο οποίος με τη σειρά του το ερμηνεύει σαν φώς η εικόνα.

Στη περίπτωση που το ερέθισμα είναι μηχανικό, όπως συμβαίνει στην έλξη που προκαλεί το υαλοειδές στα τοιχώματα του αμφιβληστροειδούς όταν αποκολλάται απο αυτά η διαδικασία είναι η ίδια και έτσι οι έλξεις γίνονται αντιληπτές σαν φωτεινά ερεθίσματα (λάμψεις).

Τι προκαλεί τις μυοψίες (μυγάκια).

Συμβαίνει πολλές φορές κομματάκια συμπαγέστερου υαλοειδούς να " πλέουν " στο κεντρικό πιο ρευστοποιημένο υαλοειδές.

Οι σκιές που ρίχνουν στον αμφιβληστροειδή τον ερεθίζουν και το ερέθισμα αυτό μεταδίδεται στον εγκέφαλο μέσω του οπτικού νεύρου και γίνεται αντιληπτό σαν μυγάκι η αράχνη ανάλογα με το σχήμα του.

Απο τα άτομα με αποκόλληση υαλοειδούς το 40% παρουσιάζει μυοψίες.

Πώς αντιμετωπίζεται η αποκόλληση του υαλοειδούς. Δεν υπάρχει ανάγκη θεραπείας για την αποκόλληση υαλοειδούς. Το αποκολλημένο υαλοειδές δεν επηρεάζει την όραση και δεν δημιουργεί κινδύνους για το μάτι.

Οσον αφορά τα "μυγάκια " με το πέρασμα τουχρόνου ο εγκεφαλός μας μαθαίνει να τα αγνοεί και έτσι γίνονταιαντιληπτά ολο και λιγότερο. Οι λάμψεις μειώνονται με το χρόνομέχρι την πλήρη εξαφανισή τους όταν ολοκληρωθεί η αποκόλληση του υαλοειδούς.

Καθώς το υαλοειδές αποκολλάται από τον αμφιβληστροειδή υπάρχει η περίπτωση να τον "σχίσει " να προκαλέσει δηλαδή μίαρωγμή. Αν αυτή η ρωγμή δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα (περιχαράκωσημε Laser) τότε είναι δυνατόν το υαλοειδές να περάσει μέσω της ρωγμής κάτω από τον αμφιβληστροειδή και να τον ξεκολλήσει προκαλώντας αποκόλληση αμφιβληστροειδούς , κατάσταση που αντιμετωπίζεται με χειρουργική επέμβαση.

Ο κίνδυνος αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς είναι μεγαλύτερος τις πρώτες 6 εβδομάδες από την αποκόλληση του υαλοειδούς αλλά μπορεί να συμβεί μέχρικαι 3 μήνες αργότερα. Επίσης ο κίνδυνος αυτός αυξάνει σε μύωπες καθώς και όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς.

Όλα τα παραπάνω επιβάλλουν μία πολύ προσεχτική εξέταση του βυθού από τον οφθαλμίατρο για την ύπαρξη ρωγμής η αρχόμενης αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς. Ενας επανέλεγχος 1-2 μήνες μετάτην αποκόλληση του υαλοειδούς χρειάζεται συνεκτιμώντας τηνύφεση των συμπτωμάτων.